Lapa lapa kar ya?arken ?ss?z mahallelerden geçiyorduk. Bast?ran kar görü? mesafesini dü?ürmü? be?-on metre uza?? anca görebilir olmu?tuk. ??te bu dedim, dinlenmek için ideal bir ortam. Cebimdeki telefonlar? karlara f?rlat?p, televizyon ve radyonun da olmad??? diz boyu karlar?n aras?ndaki bu evlerde kalmak istedim bu gün. ?stedim çünkü h?zl? ya??yorduk. Teknolojinin geli?mesiyle, ulu??m?n h?zlanmas?yla bir ömre birkaç yüzy?l? s??d?r?yoruz art?k.

Hiç unutmuyorum, rahmetli dedmin bir an?s?ndan bahsetmeden geçemeyece?im. Otuzalt? ay askerlik yapt?ktan sonra köy dönen dedem bir taraftan da mezarl?klar? gözetliyormu?. Hasta olan annesinden alt? ayd?r haber alamayan gözleri mezarl?kta yeni mezar olup olmad???n? tarif edilmez bir duygu ile gezinmi?. Yeni mezar? gören dedem adeta y?k?lm??. Dizleri titremi? benzi solmu? nefes almakta zorlanm??. Bir süre oldu?u yere çökmü?, gözlerini kapay?p kendine gelmeyi beklemi?.

?imdi ise adeta ileti?im ç?lg?nl??? ya??yoruz. Her saniye ve her an?m?zdan herkes haberdar. Siz payla?masan?z da ba?kalar? sizi payla?abiliyor. Ya da bir ba?kas?n?n foto?raf karesine hiç istemeseniz de girebiliyorsunuz. Dünyan?n bir ucunu canl? görüp di?er ucuna aktarabiliyorsunuz. Böylesine bunalt?c? bir ya?amda lapa lapa ya?an kar gibi sessiz sedas?z olmak istemezmisiniz.

Köydeki çocuklu?um ve ya?ad?klar?m geldi akl?ma. O yokluk ve sefalet addetti?im günlerde ne de mutluymu?um me?er. Tam bu zamanlarda ku?lara tuzak kurar, bata ç?ka, ellerimiz o?u?tura o?u?tura her taraf? kolaçan ederdik. Soban?n kenar?na geldi?imizde so?uktan k?zarm?? ayaklar?m?z? pilita (kuzine)’n?n içine sokard?k adeta. Ate?in üstünde fokurdayan gü?ümlere sar?l?r, bir taraftan da heyecanl? heyecanl? ya?ad???m?z maceralar? anlat?rd?k birbirimize.

Geceleyin kat kat yorganlar alt?nda ezilirdik sanki. Uyand???m?zda burnumuzu çi? tutmu? olurdu. Sabah odam?z?n penceresini buzla kapl? bulur bunu bile e?lenceye çevirerek üzerine ya resim ya da ad?mz? yazard?k. Ne karde?lerimizi k?skan?r ne de kavalt?da kapris yapma gibi bir lüksümüz olurdu. Rahmetli babam?n gürül gürül yanan pilitas?n?n s?cakl??? odalar?m?za kadar gelirdi. Her sabah hemen hemen hiç kalkmayan yemek masas?n? kahvalt?ya haz?rlanm?? bulurduk. Bir bardak çay yan?nda biraz peynir, minci (çökelek) veya zeytin,  fazlas? lüks olurdu bizim için.

Çok kar ya?d???nda çat?lar kürenir, evlerin aras?nda yollar aç?l?rd?. Hastal?k olmad?m? kimse ?ikayet etmezdi ya?ant?s?ndan. Kabullenmi? bir çaresizlikti sanki. Günlerce yollar kapan?r ?lçe ile ba?lant? kesilirdi. Hayvanlara yem bulmak için da?lara alaf etmeye gidilirdi. Öyle k?? için ot saman sat?n alay?m diyemezdi herkes. Bir de kar alt?ndan lahana ç?karmak vard? ki baya?? bir i?çilik istiyordu. Elektrikler de kesildi mi adeta bir ça?  geriye giderdik. Se?enderlere depo edilen un, ?eker, tuz, ya? k???n yokluk çekmemek için idareli kullan?l?rd?. Rahmetli dedemin f?nd?klar?na, rahmetli annemin de komidinde sakl? kokusu burnumuzu k?ran demir elmalar?na muslat olurduk. Oyuncak diye bir?eyimiz olmazd?. Be?ta?, terl?kten f?nd?k yuvarlatmaca, isim-?ehir bulmaca, v?z?ldak yapma v.s. bir sürü oyunu s?k?lmadan tekrar tekrar oynard?k.

Öylesine h?zl? bir ya?am?n içinden birkaç saat te olsa lapa lapa ya?an kar?n alt?nda dola?mak, belki birkaç gece konaklamak zaman? durdurmaz ama eminim ki biraz daha h?zlanmas?na engel olurdu. Birkaç saat- birkaç gün olsa da inzivaya çekilip insan?n kendini dinlemesi, hesaba çekmesi gerekmez mi? Ocak 2011